“What’s in a name?”
Ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ik op weg naar de generale repetitie een poster zag hangen met daarop de aankondiging van het concert:
HRFSTWND
OBK Bennekom
KNA Lunteren
30 oktober 2021
Als doorgewinterde blaasmuziekliefhebber lees je door die woordenbrij heen. Je hebt de klinkers geeneens nodig om er iets van te maken. U als bezoeker van deze website hoef ik natuurlijk ook niet uit te leggen wat afkortingen zoals DSS, WDV, OEU, UDI, WIK, VIOS, OLTO, DOV, OBK en KNA betekenen. Maar ik kan me voorstellen dat menig voorbijganger even twee keer moest kijken. Wat gaat hier vanavond gebeuren?
“What’s in a name?” Twee amateurorkesten die samen, voor het eerst sinds lange tijd, weer een concert met publiek kunnen geven. En dan heten ze uitgerekend ‘Oefening Baart Kunst’ (afgekort dus OBK) en ‘Kunst Na Arbeid’ (u waarschijnlijk wel bekend). Een harmonieorkest uit Bennekom en een fanfareorkest uit Lunteren die beide anderhalf jaar lang nauwelijks konden repeteren. En die beide met veel oefening en met veel arbeid in een paar weken tijd na de zomervakantie een compleet concertprogramma moesten instuderen. Het resultaat van al die repetities was te beluisteren tijdens een mooi concert op zaterdagavond 30 oktober in Cultura Ede. En in de kleedkamer was het al duidelijk menigeen er zin in had: we mochten weer! Eindelijk!
OBK Bennekom
Als eerste was het de beurt aan OBK Bennekom onder leiding van dirigent Dick Bolt. Ze openden met het stuk ‘Ross Roy’ van componist Jacob de Haan. De start klonk enigszins onzeker in de oren, al zal het muziekstuk zelf ook niet echt geholpen hebben. Later in het programma zaten stukken die wat mij betreft beter gebruik wisten te maken van de diverse klankkleuren die een harmonieorkest tot zijn beschikking heeft. Het was een aardige opener en zeker ook leuk voor de jeugdleden die mee mochten spelen met het ‘grote’ orkest, maar een onvergetelijke compositie was het in mijn oren zeker niet. Het volgende stuk op het programma was een wat grotere compositie: ‘Symphonic Dances’ van de Japanse componist Yosuke Fukuda. Vijf dansen uit verschillende delen van de wereld: van een Italiaanse renaissancedans naar een Argentijnse tango, vervolgens via een Amerikaanse hoe-down naar een Japanse Spiritual om tot slot te eindigen met een Indiase buikdans. Het was interessant om te horen hoe een Japanse componist dansen uit de Westerse muziekcultuur interpreteert. De uitvoering van alle delen was goed verzorgd, zeker de laatste drie delen wisten muzikaal te overtuigen. Maar wat betreft die renaissancedans en die tango…die blijven mij na al die weken nog steeds meer Japans dan Italiaans en Argentijns in de oren klinken. Een Spaanse paso doble kon natuurlijk op het programma van het harmonieorkest niet ontbreken: ‘Musica y Vinos’. Strak uitgevoerd, met passie gespeeld. Wat mij betreft was dit zo’n compositie die er in slaagde om al die verschillende klanken die verborgen zitten in een harmonie naar boven te halen. Afsluiter van OBK Bennekom was het verhalende muziekstuk ‘7th Night of July’, dat een dramatisch liefdesverhaal als basis had. Mooie klanken vormden een afsluiting van het eerste deel.
KNA Lunteren
Na de pauze was het de beurt aan KNA Lunteren onder leiding van Erik Kluin. ‘Dynamica’ van componist Jan van der Roost vormde de spetterende, strakke en ritmische opening van het tweede deel van de avond. De enkele toeschouwer die wat onderuit gezakt was gaan zitten schoot waarschijnlijk meteen recht in zijn stoel. Aan dynamiek ontbrak het in ieder geval niet. Het stof dat mogelijk nog in de instrumenten zat was er nu toch wel uitgeblazen. Dat was maar goed ook, want de volgende compositie vereiste enige fijngevoeligheid van zowel de hoorders als de muzikanten. Het uiterst gevoelige en ingetogen koraal ‘Melting the Ice’ van Johan Evenepoel volgde namelijk. Het contrast had niet groter kunnen zijn. Waar Dynamica draaide om strakke, snelle ritmes en grote verschillen in dynamiek, liet KNA met ‘Melting the Ice’ horen hoe harmonieus, zacht en bijna breekbaar een fanfare kan klinken. Er werd zichtbaar genoten op het podium en in de zaal. Het stuk dat volgde was de compositie waar misschien wel de meeste ‘arbeid’ in was gaan zitten: ‘Between the Two Rivers’ van componist Philip Sparke. Hij schreef vier variaties over het Luthers koraal ‘Een vaste burcht is onze God’. Duidelijk een concourswerk, met genoeg uitdaging op alle muzikale vlakken. Het stuk eindigde met een vrolijke maar complexe vierde variatie, in de vorm van een fuga. Met name de bugel- de saxofoon- en de euphoniumsectie lieten de luisteraars in die variatie horen over de nodige instrumentbeheersing te beschikken. ‘Between the Two Rivers’ werd gevolgd door de concertmars ‘Imperial Crown’ van Leon Vliex. Een stuk dat het orkest de kans gaf om weer een andere kant van fanfaremuziek ten gehore te brengen. Als een paso doble eigenlijk bij een harmonieorkest niet kan ontbreken op het programma, dan hoort een fanfareorkest ook te laten horen dat ze een uitdagende concertmars kan spelen. En dat deed KNA. Strak en muzikaal. Kort en krachtig. Richting het einde van het programma speelden we nog een compositie van Harrie Janssen: ‘Twilight Floats Above Valley’s Night’. Een koraalachtig stuk dat een mooi contrast vormde met het stuk dat zou volgen. In het Spaans klinkende ‘El Cid’ van Bert Appermont soleerde Suzanne van Lagen op altsaxofoon. Een solostuk zoals een solostuk moet zijn: een technische hoogstandje met een gevoelig en fraai middendeel. De uitvoering was voortreffelijk getuige ook het daverende applaus voor soliste en orkest. Na de gebruikelijke woorden van dank en de uitgedeelde bossen bloemen was het tijd voor de toegift: ‘Pasmo’ van The New Cool Collective. Een swingend nummer dat soms wat weg had van de jungle sound van Duke Ellington en dan weer meer leek op een nummertje om lekker op te buikdansen. Een veelzijdig slot van een uiterst veelzijdig programma. KNA had die avond laten horen dat je met een fanfare muzikaal gezien alle kanten op kunt.
Tot slot
Oefening Baart Kunst. Kunst Na Arbeid. De namen van de orkesten zeggen het eigenlijk al. Kunst heeft er geklonken die avond op 30 oktober in Ede. Amateurkunst op hoog niveau. En daar is een korte maar intensieve voorbereiding aan vooraf gegaan.
Het was goed om weer samen muziek te mogen maken. Het was goed om te luisteren naar een ander orkest en om zelf iets neer te mogen zetten voor je publiek. Het smaakte naar meer. Dat gevoel overheerste bij beide orkesten maar ook bij het publiek. We kijken maar hoopvol vooruit naar de kalender. En hopen u te ontmoeten op één van de volgende concerten!
Gerard Wolfert
